- properiter
- properiter, Adv. (properus), schleunig, eilends, schnell, Pacuv. tr. 332. Acc. tr. 629. Seren. b. Diom. 513, 11. Apul. met. 1, 22 u.a. Auson. parent. 29, 1. p. 54 Schenkl.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.